Nieuwe hoogtepunten

Dag schatteboutjes

We hebben me toch een idiote week achter de rug. Ik ga beginnen bij ons vertrek uit Huacachina. Vol goede moed namen we de bus naar Nazca. Echter daar aangekomen waren we meteen al te lui om een tripje naar de lijnen te maken en zodoende hebben we die overgeslagen. Gelukkig hebben we er wel veel foto´s van gezien én ik heb paarse glitterschoenen gekocht. De nachtbus naar Arequipa was nog het meest spectaculaire van de dag. Met een steward die zeer aan onze Pim deed denken, de gewenste uitklapstoelen en een lekker maaltje waren wij meer dan tevreden en om 08.00 ´s ochtends konden wij in het hostel verder slapen. ´s Middags zochten wij onze Brabantse hartendiefjes weer op en tot mijn grote ongenoegen hadden zij al allemaal actieve plannen gemaakt. Zo geschiedde het dat wij na een dag lapschwanzen om 09.00 in de bus stapten om de Colca Canyon te gaan bezichtigen. Eerste hoogtepunt: er zijn de nodige condors gespot! En dat vond ik geweldig. Want ik loop al 2 maanden in de lucht te turen om zo´n verotte vogel te zien en nu is het toch eindelijk gelukt! Bij het idyllische plaatsje Cabanaconda aangekomen begon het ware afzien voor ondergetekende. Menig mens kan beamen dat ik nou niet persé getypeerd kan worden als sportief, nou, ik heb het geweten. 2 uur lang zijn we een steile helling afgebanjerd en omdat ik het tempo wilde aangeven konden de 4 schatjes achter mij genieten van een flinke stofwolk. Van nu af aan kunde gij mij aanroepen met ´Plofke de Waard´. Zover de eindeloze creativiteit van Drieske en Joske. Gelukkig zat er nog een aanzienlijke snelheid in en net voor het donker kwamen we beneden aan. Het meest slopende van deze hele tocht was het feit dat alles wat je afdaalde, je morgen weer omhoog mocht lopen. Anyhow, op de een of andere hadden we in 2 uur gedaan waar men gemiddeld 3 uur voor uittrekt en de tocht omhoog was helemaal een prestatie. We hadden gerekend op een kleine 5 uur en vol goede moed begonnen we ´s ochtends om 6 uur te lopen met de hoop om de bus van 11 uur te halen. Bleek trouwens dat ik met 4 gemuteerde berggeiten op stap was en gezien ik niet van plan was mijn longetjes in de Colca Canyon uit te kotsen ben ik lekker aleinzig gaan lopen. OJA, ons Joske heeft het nog gepresteerd tijdens het omhoog klauteren VIER sigaretten te roken. Goed, uiteindelijk hebben we toch nog het nodige aantal luie Amerikanen ingehaald en je gelooft het niet, maar na 2,5 uur stonden we allemaal boven!!!!!! Glorie glorie ik denk dat de nodige felicitatieberichten hier wel op hun plek zijn.
Het mooiste is nog dat we toen al dachten dat we moe waren. Welnee, ooit van de Chachani gehoord? Dat is een berg van welgeteld 6075 meters. Die beklimmen we wel even, dachten we. Optimistisch als we waren na de klim van 2000 meter naar 3000 in de Canyon. Volgende dag dus weer een fijne half 7 ons bed uit en om 1 uur ´s middags geloof ik stonden we op 5300 meter. Dat was het basiskamp, wat betekende dat we bij -6 in een tentje mochten slapen! Om 4 uur ´s middags! Omdat je om 1 uur ´s nachts al je nest uit moest om te gaan klimmen! Terwijl je toch niet sliep! Nou dat resulteerde dus in een fatale koppijn voor Jos en voor mij een partij aanstelleritus waar je u tegen zegt. Toch moet gezegd worden dat de klim vrij spectaculair was, met ijsbijlen en al moesten we een stijle sneeuwhelling over en noem maar op. Om 7 uur in de ochtend stonden we op 5800 meter en was er voor mij geen zuurstofmolecuultje meer te bekennen. Prima moment om af te taaien en dat heb ik dan ook gretig gedaan, Leonie mag 5900 meter bijschrijven en Ilse en Dries, jawel! hebben de top van 6075 gehaald. Nou echt chapeau chapeau want het was voor mij meer dan onmogelijk.
Goed wat hebben we nog meer te melden? Niks dat ik kan bedenken eigenlijk. Als iets me nog te binnen schiet zal ik het wel doorbellen. Hadihaha. Welterusten mis me niet te veel want ik ben over 9 dagen weer terug. En Carolien: ga in godsnaam blond!